Even op de fiets naar Amerika :)

Goed nieuws voor alle thuisblijvers, en slecht nieuws voor ons om mee te beginnen: over 3 maanden zijn we weer thuis.

Afgelopen week hebben we deelgenomen aan de testen van Geoff zijn onderzoek. Ik mocht als eerste op woensdag. Aangezien Geoff zijn onderzoek gaat over het verschil in rectaaltemperatuur gedurende de dag, moesten we om 6 uur ‘s ochtends al op school zijn voor de eerste meting. De metingen hielden in dat ik een half uur moest fietsen waar 2 blokjes hoog intensieve inspanning tussen zaten (zodat je temperatuur zou gaan stijgen). Nou, om half 7 ‘s ochtends is dat best wel pittig! Voor de metingen moesten er ook allerlei sensoren op m’n lichaam worden geplakt dus draadjes overal. Daarna moest ik nog een uur lang stil zitten in de klimaatkamer om te kijken hoe mijn temperatuur weer herstelde na de inspanning. Tussendoor kwam Geoff regelmatig binnen om de temperatuur in mijn spier te meten met een naaldje, maar dit ging soms heel lastig omdat mijn spier stijf was na de inspanning. Ook werd goed bijgehouden hoe koud en hoe comfortabel ik het vond. Om dat uur stil zitten goed door te komen heb ik maar Boer zoekt Vrouw aangezet haha! Daarna mocht ik heel de dag geen grote inspanning leveren en ook geen cafeïne drinken, dus een lekker theetje om weer op te warmen zat er helaas niet in. Om 5 uur werd de test nog een keer herhaald en uiteindelijk was ik om kwart voor 8 zo’n beetje pas weer thuis, een erg lange dag dus! Op donderdag was het daarna de beurt aan Tamara, en mocht ik meehelpen met onderzoek afnemen. Dat betekende dus weer om 6 uur aanwezig. Na Tamara’s eerste meting zijn we aan de slag gegaan met Transcranial Doppler. Hiermee kun je de bloedstroom in de hersenen achterhalen. Het werkt hetzelfde als een normale echo van bijvoorbeeld je arm, of van een zwangere vrouw van de baarmoeder, alleen dan zet je het apparaatje op je slaap (omdat hier niet zo veel bot zit; het Doppler apparaat werkt namelijk niet goed wanneer het door bot heen moet kijken). Ook krijg je hier niet een plaatje van de binnenkant van je hoofd, maar alleen signalen van de bloedstroom. Het moeilijkste is dan om een bloedvat te vinden waar je dan vervolgens een mooi signaal uit kunt krijgen en dus ook de stroomsnelheid van het bloed. De bloedvaten in het hoofd liggen allemaal op een verschillende diepte en deze diepte is ook bij iedereen verschillend, dus is het heel veel zoekwerk eer je er eentje hebt gevonden. En ik als beginner heb dan ook nog de pech dat ik geen idee heb waar ik moet zoeken op de slaap, dus dat was nogal een gedoe. Maar we gaan er nog een hoop mee oefenen en hopelijk gaat het dan beter tegen de tijd dat we weggaan!

’s Avonds mocht ik nog een keer helpen bij het opzetten van Tamara’s tweede meting, om vervolgens te wachten tot ze klaar was. We hadden na Tamara’s metingen afgesproken met Yuki (en eigenlijk ook nog 3 andere studenten) om samen te gaan eten en daarna de studentenbar hier op de campus te gaan proberen. Helaas kwamen de andere 3 studenten niet opdagen, maar met zijn drieën hebben we er een gezellige avond van gemaakt. Qua eten heb je hier op campus veel mogelijkheden. Zo is er een soort van straatje met allemaal verschillende counters waar je echt kunt eten wat je wilt. Ik besloot voor een pizza te gaan, en dat was een flinke ook! Iets wat ik niet helemaal had verwacht, want voor 1 stuk pizza betaalde je 4.75 dollar, en ik betaalde 9.50. Maar voor 2 keer zoveel geld krijg je hier dus gewoon 8 keer zoveel pizza! Hahaha, wel erg lekker gelukkig! Aangezien de bar daarna werd voorbereid op de avond die ging komen, en wij het nog wel erg vroeg vonden om al naar binnen te gaan besloten we eerst nog even naar de Tim Hortons te gaan. Erg lekker, en vooral lekker warm daar binnen haha, want buiten was het zooooooo koud! Uiteindelijk zijn we na 2 rondjes warme dranken toch maar naar de bar gegaan, aangezien het happy hour was begonnen (1 dollar voor een bierTJE). Nou, met dat formaat bier kun je er inderdaad wel 2 of 3 per persoon tegelijk bestellen, erg schattig, en de bekertjes zijn erg handig voor het bouwen van piramides :) Omdat Yuki met de bus terug moest, hebben we het laatste deel van de avond gezellig met z’n tweeën aan ons tafeltje gezeten, en toen het feest eenmaal een beetje op gang kwam zijn we maar naar huis gegaan aangezien we de volgende dag weer op tijd in het lab wilden zijn. We weten nu in ieder geval hoe laat het ongeveer gezellig wordt, dus komende week gaan we een beetje later. Overigens is ’s nachts fietsen echt ideaal, want dan kunnen we eindelijk weer een keer naast elkaar fietsen!

Op vrijdag hebben we eerst een maximaaltest afgenomen bij Bart, een vlaamse onderzoeker die hier 3 weken komt kijken met dezelfde reden als dat wij een half jaar komen kijken. Hij doet normaal gesproken onderzoek naar centrale vermoeidheid (dus niet je spieren die vermoeid raken, maar de aansturing van je spieren die niet goed meer werkt), maar heeft ook een aantal keer samen gewerkt met Jos de Koning (onze begeleider vanuit de VU). Erg leuk om wat Nederlands te kunnen praten in het lab met iemand anders dan Tamara en met een beetje geluk kunnen we misschien ook nog wel regelen dat we een keer bij zijn lab mogen komen kijken! Na de maximaaltest zijn we naar de herdenking van Sir Isaac Brock geweest, de man waar de universiteit naar vernoemd is. Dit jaar is de 200ste sterfdag van Sir Brock (omgekomen bij de slag om Queenston Heights), en dus was er het hele weekend van alles te doen. Tijdens de herdenking werden er toespraken gehouden, de vlaggen halfstok gehangen, het volkslied werd gezongen (grappig om te horen dat ze hier daadwerkelijk het land zelf toezingen) en werd er door een aantal mannen die verkleed waren als militairen uit die tijd geschoten. Leuk om te zien! Daarna zijn we gelijk doorgelopen naar de International Office om een filmpje op te nemen voor de internationale educatie week hier. Hiervoor moesten we “Welkom bij de internationale educatie week” zeggen. Dit deden we zo goed samen dat ze gelijk gingen vragen of we niet nog andere talen spraken zoals Braziliaans (?). Uiteindelijk heb ik hem ook nog in het Duits ingesproken, en ik ben erg benieuwd naar het eindresultaat! ’s Middags zijn we nog gaan hardlopen in the Glenridge Quarry Naturalization Site, een mooi natuurgebied vlakbij de universiteit, wat erg leuk is om in te lopen (vanaf hier heb je uitzicht op een groot meer, wat best eens Lake Erie zou kunnen zijn).

Op zaterdag hadden we bedacht dat het wel leuk zou zijn als we op de fiets naar Amerika zouden gaan, gewoon omdat het kan! Zo gezegd, zo gedaan: op naar de Fashion Outlets is Niagara Falls, Amerika. Bij de grensovergang moesten wij als fietsers gewoon op de autoweg. Heel raar, sta je daar op je fietsje tussen al die auto’s in de rij te wachten op de paspoortcontrole. Eenmaal bij het poortje kom je er dan ook nog achter dat je wel goed moet staan (de Amerikaanse beambte zei namelijk “I can see your butt!”, normaal gesproken ziet hij op dat scherm dus het kenteken van de auto’s). Helaas moesten we nog wel even naar boven naar het grenskantoor, om een soort van visum te regelen. Gelukkig duurde het niet al te lang, en hebben we nu een visum waarmee we 90 dagen lang (dat is ongeveer nog zo lang als we hier zijn) Amerika in en uit kunnen wanneer we willen. Na een beetje verdwaald te zijn hebben we de Outlet nog wel gevonden, maar die viel best wel tegen eigenlijk, tot dat we de winkels aan de buitenkant langs gingen en er achter kwamen dat er toch ook nog wel betaalbare winkels waren :) Ook hebben we nog een heerlijke Cinnamon role gegeten, een waar genot! Met een paar nieuwe schoenen en leuke armbandjes in mijn rugzak zijn we daarna weer terug gaan fietsen naar Canada. In Amerika ging dat allemaal nog goed, maar nadat we na een leuk gesprek bij de grens weer terug in Canada waren ging het helemaal fout! Het regende, en het was donker, en toen zijn we dus verdwaald! Uiteindelijk hebben we er 2 uur over gedaan om thuis te komen, echt dom. Verder heeft Tamara dit weekend echt wat gehad wat haar helemaal in de war maakte. Zo gingen we popeye pasta eten, en daarvoor pakte ze de rijst, gingen we nasi eten met pasta, en toen we op zondag Bossche bollen gingen maken ging de verkeerde pit weer aan met als resultaat een gesmolten boter bakje :P
De Bossche bollen zijn overigens erg goed gelukt, jullie mogen jaloers zijn! :D

Maandag hebben we onze Bossche bollen weer meegenomen naar het lab, wat een groot succes was. Ook is onze taart bak competitie officieel een succes aangezien Becky deze week muffins mee had genomen! Erg lekker :) Omdat ze onze Hollandse lekkernij graag wilde proberen is ook Yuki nog langs geweest in het lab, en daar hebben we dus gezellig even mee zitten theeleuten!

De rest van de week gaan we nu proberen om een programma voor de dataverwerking van een eerder onderzoek werkend te krijgen (aangezien we nog altijd wachten op de kleding voor ons eigen onderzoek), en vanmiddag ook weer een keertje lekker squashen. Morgenavond weer naar de bar en dan vrijdag op naar Toronto om Tamara’s ouders weer uit te zwaaien en een awesome weekend te hebben!

We komen onze tijd wel door geloof ik hahaha.

Liefs Iris