Oppassen voor overstekend wild!

Tijd vliegt echt voorbij hier, niet normaal!

Vorige week zondag heb ik met opa en oma geskyped! Helemaal leuk, papa en mama hadden de iPad meegenomen en het was erg leuk om ze weer even te zien en te horen. Een technologisch wonder voor opa en oma dat ze mij zo konden zien! Aan het eind van de middag hadden we afgesproken om te gaan eten met Yuki. Zij woont in Downtown St. Catharines, dus hadden we daar afgesproken om wat te gaan eten en er een gezellige avond van te maken. Downtown St. Catharines is een beetje het centrum van de stad, en dus echt een stuk drukker dan waar wij wonen. Ik ben inmiddels aardig gewend geraakt aan de rust in de buurt, dus het was wel weer even wennen om door zon drukke buurt te lopen! Aangezien we redelijk vroeg hadden afgesproken zijn we eerst nog wat gaan drinken in een tentje waar ze ook kunst verkochten. Een leuke plek en duidelijk ook een studieplek aangezien bijna iedereen met zijn laptop of boeken op tafel zat. Aangezien Tamara en ik nog nooit Sushi hadden gegeten hebben we Yuki gevraagd om ons mee te nemen naar een sushi restaurant. Daar betaal je dus 22 dollar voor all you can eat sushi. Yuki heeft een aantal dingen besteld en dat hebben we met zijn allen opgegeten, met stokjes! Dat was wel even klungelen in het begin, maar uiteindelijk ging het best wel goed! De sushi zelf was wel prima, maar wordt niet mn favoriete eten. Na de sushi zijn we nog naar de pub geweest en hebben we pumpkin beer geprobeerd. Daar zat helaas niet heel veel smaak aan, maar ach, het was nog best wel lekker!

Op maandag hadden we een meeting met Geoff en Stephen om de resultaten van onze pilotmetingen door te nemen. Op 1 klein puntje na hadden we het goed gedaan, dus dat was fijn!
Ook hebben we de pie baking competition ingevoerd hier in het lab! Wij zijn begonnen met het bakken van een lekker brownie, en nu is het de beurt aan de anderen in het lab om ons te verrassen met lekkers!
De rest van de week zijn we bezig geweest met metingen voor een studie van Geoff. Hierbij wordt gekeken naar het verschil in rectaal temperatuur in de ochtend en avond tijdens inspanning. Hierbij gaan ze ook de temperatuur in de spier meten uiteindelijk, waarvoor ze dus met een naald in je spier prikken. Wij zijn gevraagd om hieraan mee te doen, en daarvoor moesten we dus nog een aantal dingen testen bij elkaar. Zo hebben we maximaaltesten gedaan, waarmee bepaald kan worden hoeveel zuurstof je maximaal uit de lucht kan opnemen (dit was bij mij 41.5 ml/kg/min, wat voor een actief iemand gemiddeld is). Ook moesten we na deze maximaaltest nog bepalen op hoeveel weerstand we op 85% van onze VO2max fietsten. Nou als je eerst al helemaal kapot bent gegaan dan is het echt geen pretje om zo zwaar nog even door te moeten fietsen om dat punt goed te kunnen bepalen! Ook hebben we uitgerekend hoeveel van ons totale lichaamsgewicht bestaat uit vet. Dit doe je door met een soort tang op verschillende plaatsen op het lichaam te meten hoe dik de huid is. Met name op je arm is dit echt geen pretje en kan het best wel pijnlijk zijn. Uiteindelijk bleek ik 23.9% vet te hebben in mijn lichaam, wat ook weer mooi gemiddeld is.

Op donderdag begon ons eerste weekendje echt weg hier! ‘s Middags kwamen de ouders van Tamara ons opzoeken. Na een rondleiding op school zijn we vanaf huis vertrokken om boodschappen te doen en daarna al een eind op weg te gaan rijden richting Algonquin Provincial Park. Bij het boodschappen doen werden we aangesproken door een man uit de winkel die vroeg of we uit Nederland kwamen. Erg grappig, zijn ouders kwamen namelijk ook uit Nederland dus hij herkende onze taal. Het bleek een goed plan om alvast te gaan rijden, want daardoor waren we Toronto al voorbij voordat het weekend zou beginnen. Dit weekend was namelijk ook een lang weekend voor iedereen hier in Canada aangezien Thanksgiving gevierd werd. Eenmaal op de camping hebben we lekker pizza´s gemaakt! Ideaal zo’n camper. Rijdt je overal heen, en alles zit erin, van badkamer tot keuken! De volgende dag hoefden we niet zo heel ver meer te rijden, dus rond een uur of 1 waren we bij het Algonquin Park. Algonquin Park is in deze tijd van het jaar een populaire bestemming aangezien de Indian Summer is begonnen. Net als in Nederland verkleuren de bladeren aan de bomen hier in de herfst, alleen waar dat in Nederland van groen ongeveer direct naar bruin gaat levert dat hier een oogstrelend effect op. Na een lekkere lunch op de camping zijn we het park ingereden om alvast een wandeling te gaan doen. Voor deze wandeling stond 2 uur, dus dat leek ons precies mooi. Nou, wij zijn kennelijk geen gemiddelde Canadezen qua loopsnelheid, want binnen een uur waren we weer terug bij het beginpunt! Daarna hebben we nog een wandeling gedaan waar we ongeveer 40 minuten over deden. Maar ondanks dat de wandelingen korter waren dan gedacht, wat een prachtige omgeving! Al die bomen, en al die verschillende kleuren! Echt een feest om naar te kijken. Na deze tweede wandeling zijn we weer teruggegaan naar de camping, waar ook nog een kleine hike zou zijn van 25 minuten heen en 25 minuten terug. Ik weet niet of dat wij nou verkeerd zijn gelopen of dat ze hier echt heel erg langzaam lopen, maar met een kwartiertje waren wij weer terug bij de camper! En dat was maar goed ook, want het was ondertussen 7 uur, en dan wordt het donker (niet echt een succes al je nachtblind bent haha). Ook bleek de temperatuur flink hard te dalen, dus ons avondeten (een lekker broodje hamburger) hebben we binnen gegeten. Op zaterdag zijn we een langere wandeling gaan maken, waar 6 uur voor stond. Een hele mooie wandeling waarbij je langs allerlei meren liep en echt de pracht van de natuur hier goed kon bekijken. Dat bleek ook wel toen we bij een van de meren even stil stonden, en er een man op ons af kwam: “Have you seen the Moose?” waarop Tamara’s vader droog antwoordde: “No, have you?” aangezien hij dacht dat de man een grapje maakte. Maar niets was minder waar! Langs de bossen aan de overkant liep inderdaad een eland! Heel gaaf om te zien aangezien dit een van de dieren in waar Algonquin om bekend staat. Normaal gesproken kun je ze veel spotten bij het oversteken van de snelweg die door het park loopt, maar wij hebben ze dus gewoon in het wild gezien! Overigens zijn er in Thorold wel veel meer eekhoorns dan in het nationale park, wat best wel gek is. Tijdens de wandeling hebben we ook nog een rondje gelopen langs de plek waar de beren normaal gesproken hun hollen hebben, maar rond deze tijd van het jaar zouden die er niet zitten. En dat was ook zo. Helaas was het wel flink shitweer, dus helemaal verkleumd kwamen we weer terug bij de camper (waar je dan dus lekker gelijk een warm drankje kan maken, beste uitvinding ooit!).
Op zondag wilden we graag gaan kanoën, maar we moesten even afwachten wat het weer zou doen aangezien we de dag daarvoor ook al flink waren verregend. Gelukkig waren de weergoden ons gunstig gezind en scheen het zonnetje lekker! Er stond wel een flink windje bij de kanoverhuur, maar met een extra jas van de vader van Tamara (en nog 3 lagen kleren daaronder), zouden we het toch gaan proberen! En dat was maar goed ook, want op het water was het eigenlijk hartstikke lekker, en dit was een mooie gelegenheid om het park ook eens vanaf een andere kant te bekijken. Zo staan er in het meer nog boomstronken, die net boven het water uitkomen, best gek om te zien! Ook zijn er best wel veel mensen die een huisje aan het water hebben in het park, iets waar ik best jaloers op ben. Dan kan je gewoon elke zomer genieten van zoveel moois! We zijn een heel eind het meer op gevaren om vervolgens op een vlonder ergens even te gaan zitten en een appeltje te eten. Nadat we onze kano’s weer hadden ingeleverd bij de verhuur zijn we op weg gegaan naar het bezoekerscentrum. Bij de ingang van het park ’s ochtends hadden we al gemerkt dat het een flink stuk drukker was dan de voorgaande dagen (je hebt een permit nodig om het park in te mogen, dus er stond een file voor de ingang van het park deze keer), maar dat er zoveel mensen konden zijn hadden we toch niet helemaal verwacht! Overal waar je keek, Japanners, Japanners en nog veel meer Japanners. Ik heb niets tegen Japanners hoor, maar ze liepen letterlijk overal! Er was wel een mooi platform, waar je een prachtig uitzicht hebt over het park, en ook hadden ze een mooie set opgezette dieren die in het park voorkomen. Zo kun je pas goed zien hoe groot al die beesten eigenlijk zijn. Na alle mensen weer te zijn ontvlucht zijn we nog een wandeling gaan maken rond een aantal beverdammen, waar ook een mooi uitzichtpunt in zat. Na alle wandelingen zijn we een eind terug gaan rijden alvast aangezien maandag Thansgiving zou zijn, en het dus druk zou zijn op de weg (je kunt dit vergelijken met eerste kerstdag in Nederland denk ik). Met een hoop geluk konden we nog een plekje krijgen op een camping, aangezien er een groep niet op was komen dagen. Was ook wel leuk, want toen we ons gingen melden bij de balie en vroegen om een plek voor de nacht was de eerste reactie van die man: From which part of Holland are you? Bleek dus dat hij in ‘s-Hertogenbosch geboren was! Met nog 275 kilometer voor de boeg gingen we op maandag weer rijden en ook toen bleek dat het een goed idee was om alvast een stuk gedaan te hebben, want wat was het druk op de weg! Uiteindelijk waren we eind van de middag weer thuis, en zijn we daarna nog met zijn allen St. Catharines ingereden op zoek naar een restaurantje om te eten. Alle winkels waren namelijk gesloten, dus zelf koken ging hem niet worden. Helaas bleken ook een heleboel restaurants dicht te zijn, maar uiteindelijk zijn we bij een Koreaans restaurant terecht gekomen. Heel ingewikkeld, want wij wisten niet wat alles was en wilden gewoon eten hebben voor ongeveer 40 dollar, maar uiteindelijk is het gelukt en het was erg lekker eten! En ja pap, je kan trots op me zijn, ik kan met stokjes eten!

Jaap en Els, super bedankt voor het leuke weekend!! Ik heb er echt heel erg van genoten, en vond het heel gezellig dat ook ik met jullie mee mocht :)

Wel gek, want gisteravond was precies onze eerste maand hier in Canada voorbij. De tijd vliegt echt voorbij, en als ik denk aan alles wat we de komende 4 weken gaan doen, dan denk ik dat we ook zo op de helft zitten :( Maar we maken gewoon ontzettend gave dingen mee, dus dan is dat eigenlijk helemaal niet erg.

Op naar weer een leuke week!
Liefs Iris

Ps. Begin november gaan we voor de International Education Week een kookworkshop geven voor Canadese studenten, en wij willen hierbij natuurlijk een echte Hollandse lekkernij maken! Originele ideeën zijn dus altijd welkom (maar geen stamppot of iets, dat is saai om te maken haha)!